Wiatr dmie przez szpary starej szopy,
Maryja okrywa Dzieciątka zimne stopy,
Pasterze z owcami obecność swą zgłaszają,
Bo niewiele do zaofiarowania Jezusowi mają.
Gwiazda oświeciła to nadziemskie zdarzenie,
Gdy w żłobie się położyło świata Odkupienie,
Królowie idą za prorockimi przepowiedniami,
Widzą Słowo, Które zamieszkało między nami.
Leży Bóg człowiek w żłobie wśród bydlęty,
A później między łotry na krzyżu rozpięty,
Po to by nauczyć człowieka ofiarnej miłości,
I przebywania z Bogiem w bliskiej zażyłości.
commenter cet article …