Fête de Saint Valentin à Chełmno

11 mars 2009 3 11 /03 /mars /2009 18:59

Fête de Saint Valentin à Chełmno

Depuis plusieurs années, en célébre en Pologne, une nouvelle fête le jour du 14 Février - la Journée de Saint Valentin. C’est un jour où tous les amoureux veulent être près de soi. Dans le panthéon des saints et bénies par l’Eglise sur des autels, il y a plusieurs personnages qui portaient ce nom. Probablement, il y est question d’un prêtre qui avait été tué en 269 lors du règne de césare Claudius III Gothe ou encore d’évêque de la ville de Ternia près de Rome qui vivait au III - ème siècle. Il se peut aussi, que c’était la même personne. Auparavant, Saint Valentin était le patron des malades d’épilepsie et de choléra. Pourtant, en Anleterre, il était cosidéré en tant que le patron des amoureux. C’est d’ici d’où la fête s’était propagée sur le continent américain et ensuite partout où parvient la culture anglaise et américaine. Peu de gens savent, que les reliques de Saint Valentin sont sauvegardées à l’église paroissiale de Chełmno. Selon, le prêtre, Jakub Fankidejski, l’auteur de l’ouvrage "Obrazy cudowne i miejsca dzisiejszej diecezji chełmnińskiej" ( Les tableaux miraculeux et les endroits de diocèse de Chełmno d’aujourd’hui ),

Pelplin 1880- "c’est la tête de Saint, et plus exactement une partie miniscule. Les reliques sont gardées dans un coffret octogone qui est en argent, de hauteur d’un pieds et du poids d’un livre. En haut, le coffret a une couverture circulaire de la forme du dôme dans lequel se trouvent les reliques qui peuvent être vues par le verre transparent et qui peuvent être embrassées. Le volume des reliques est de deux doigts". La relique est fameuse par ses miracles. Environ l’an 1630, Jadwiga de Czarnkow Działyńska avec sa fille, avait ordonné de faire la relique en vue de rendre la grâce pour l’aide dans l’assainissement du au Saint Valentin. La relique avait une écriture : " Au Dieu Unique/ à la Sainte Triade/Au saint Valentin/ le Martyr/ Jadwiga de Czarnków Działyńska/la staroste bratyańska jasieniecka/ de l’aide dans la maladie/de Fille et la sienne, grâce à/Saint Valentin Martyr de Chryste/à la gloire de Saint/offrent ce cadeau/le 22 Mai 1630". La relique avait été faite à Toruń par Wilhelm de Lassensa. En 1715, les prêtres missionnaires, avaient concacré à cette relique un nouvel autel dans l’église paroissiale. Il existe jusqu’aujourd’hui.

Il est situé près de l’autel principal et il sépare la nef principal de la nef du sud. Le tableau de l’autel présente l’échaffaud du martyr. Selon la tradition, le tableau devrait être peint à Rome mais il n’a pas des preuves pour ce fait. Sur cet autel, les gens depoasient leurs votifs en remerciant des grâces reçues. Au XVIII et XIX - ème siècle, les reliques avaient été liées avec l’église de Saint Esprit. Elles étaient honorées lors de deux kermesses. La première lors du 14 Février. La veille, la relique de la tête était transportée de l’ég lise paroissiale à l’église de Saint Esprit où elle était exposée à l’autel principal. Les gens chantaient et récitaient des litanies au Saint Valentin. Beaucoup des gens apportaient des dons. Un des prêtres donnait la relique afin de l’embrasser. Le jour du 14 Février, à l’église paroissiale, il y avaient plusieurs messes, entre autres les votifs avec l’exposition des reliques et les vêpres, lors desquelles il y avait une occasion pour embrasser des restes de Martyr. La célébration se finissait par une procession de l’Eglise de Saint Esprit , à l’église paroissiale. La seconde avait lieu le second jour de la pentecôte. Lors de la célébration, les gens recevaient une indulgence complète. Quand au début du XIX - ème siècle, l’Eglise de Saint Dieu commençait à perdre de l’importance et quand elle avait perdu beaucoup de sa somptuosite extérieure, la grâce rendue au Martyr, a aussi beaucoup perdu. Avec le temps, elle est retombée en oubli. Aujourd’hui, quand nous avons des telles reliques de Saint Valentin, nous voulons éveiller la memoire de Saint alentin et rendre honneur à ses idées généreuses.
...............................................................

Od kilkunastu lat owładnęła Polską moda obchodzenia w dniu 14 lutego nowego święta – Walentynek. Jest to dzień, w którym wszyscy zakochani starają się być blisko siebie. W panteonie świętych i błogosławionych wyniesionych przez Kościół na ołtarze jest kilkanaście postaci o tym imieniu. Przypuszczalnie może chodzić o kapłana straconego w 269 roku za panowania cesarza rzymskiego Klaudiusza III Gota lub o biskupa miasta Terni koło Rzymu, który żył w III wieku, a może była to ta sama osoba. W dawnych czasach św. Walenty był patronem epileptyków i ludzi chorych na cholerę. Natomiast w Anglii był uznawany jako patron ludzi zakochanych. To stąd święto to dostało się na kontynent amerykański, a następnie wszędzie tam gdzie dociera anglo – amerykańska kultura. Mało kto wie, że od paru wieków w chełmińskiej Farze przechowywane są relikwie Świętego Walentego. Jak podaje ks. Jakub Fankidejski w pracy pt. „Obrazy cudowne i miejsca dzisiejszej diecezji chełmińskiej”, Pelplin 1880 - „jest to głowa świętego – właściwie nieznaczna cząstka. Relikwie są umieszczone w puszce w kształcie regularnego ośmioboku. Puszka jest cała ze srebra, wysoka jedną stopę, waży około trzy funty. U góry ma okrągłą pokrywę w kształcie kopuły, w której spoczywa relikwia i może być przez szkło widziana i całowana. Objętość ma ta relikwia około dwa palce”. Relikwia od dawna słynęła z cudów. Około 1630 roku Jadwiga z Czarnków Działyńska wraz z córką z wdzięczności za pomoc w uzdrowieniu za przyczyną św. Walentego kazała wykonać wspomniany relikwiarz. Umieszczono również na nim napis : „ Bogu w Trójcy Św. Jedynemu/ Św. Walentemu/ Męczennikowi/ Jadwiga z Czarnków Działyńska/ starościna bratyańska jasieniecka/ Za doznaną pomoc w chorobie/ Córki i swojej za przyczyną/ Św. Walentego Męczennika Chrystusowego / Ku czci tego Świętego/ Ten upominek ofiarują / D. 22 maja roku 1630”. Relikwiarz został wykonany w Toruniu przez Wilhelma de Lassensy. W roku 1715 w Farze chełmińskiej Księża misjonarze przeznaczyli Św. Walentemu nowy osobny ołtarz. Istnieje on do dziś. Mieści się przy ołtarzu głównym, rozdzielając nawę główną od południowej. Obraz na nim przedstawia ścięcie tego męczennika. Według tradycji miał on być namalowany w Rzymie, lecz brak jest na to dowodów. Na ołtarzu tym w przeszłości wierni składali liczne srebrne wota za uzyskane łaski. W XVIII i XIX wieku relikwie św. Walentego były związane z kościołem św. Ducha. Czczono je podczas dwóch odpustów. Pierwszy przypadał właśnie na dzień 14 lutego. W wigilię tego dopustu przenoszono relikwiarz głowy św. Walentego z Fary do kościoła św. Ducha, gdzie był wystawiany u wielkiego ołtarza. Wierni śpiewali pieśni i odmawiali litanie do św. Walentego. Wiele osób przynosiło również dary. Jeden z księży podawał relikwiarz do ucałowania. Natomiast od samego rana 14 lutego w kościele św. Ducha odbywało się kilka Mszy św., między innymi wotywa z wystawieniem oraz nieszpory, podczas których również można było ucałować szczątki męczennika. Całość uroczystości kończyła procesja z kościoła św. Duch do Fary. Drugi odpust przypadał na drugi dzień Zielonych Świątek. Wierni uczestniczący w tych uroczystościach dostępowali odpustu zupełnego. Kiedy z początkiem XIX wieku kościół św. Ducha zaczął podupadać również cześć oddawana męczennikowi znacznie utraciła na swym znaczeniu i na zewnętrznej wystawności. Z czasem odeszła nawet w zapomnienie. Dziś, mając tak niezwykłe pamiątki po Św. Walentym, chcemy ożywić pamięć o nim i uczcić jego szlachetne idee.

Partager cet article